خـدا کـند که جهان رنگ آفـتاب بگیرد            اگـر دل یـکـی از آل‌بـوتـراب بـگـیـرد

گرفته است دل زینب از زمین و زمانه            خوشا دلی که از این درد بی‌حساب بگیرد

اگرچه داغ همه بر دلش نشست، ولی باز            نـدیـده‌انـد که او چـشـم از رباب بگیرد

چه باغبان که به چشمان خود نشسته و دیده            که نعل مرکب‌ها از گلش گلاب بگیرد

بگو چگونه نگـیرد دلش اگر که ببـیـند            به سمت تشت کسی جامی از شراب بگیرد

کسی ندیـده که لب‌های قاری سر نیـزه            صله نگیرد و از خیزران جواب بگیرد

تمـام اهل حـرم را سـوار کرده و حالا            کسی نمانده برای خودش رکاب بگیرد

قـسم دهـید خدا را به حق زینب کـبری            به این امید که امر فـرج شـتاب بگـیرد